یکی از راه‌های برون رفت آرام از بحران‌های کنونی بازنگری در قانون اساسی است.
الف – قانون اساسی ایران را حقوقدان‌ها ننوشتند بلکه فقها آن را تبیین و انشاء کردند.
ب – در قانون اساسی ما نسبت به آنچه معمول است نوعی از نوآوری ساختاری وجود دارد و آن ولایت فقیه است که علاوه بر سه قوه حضور دارد.
ج – قانون اساسی ما در یک دوره چهل ساله مورد آزمون قرار گرفته است و ضرورت روزآمدی آن مورد قبول عرف و طبیعی است.
د – بسیاری از تنازعات داخلی و ناکارآمدی‌ها مربوط به نظام پارادوکسیکال و ناسازگاری است که قانون اساسی آن را بنا نهاده است.
با توجه به مفروضات فوق، پیشنهاد من تغییر سریع قانون اساسی است. موضوعی که می‌تواند امیدآفرین باشد و در کنار سایر اقدامات عملی راه حل محسوب شود. محورهای پیشنهادی قابل اصلاح می‌تواند شامل موارد ذیل باشند:
1. احصاء دقیق اختیارات ولی فقیه
2. شورایی شدن امر رهبری
3. انتخابی شدن رئیس قوه قضائیه از بین قضات با سابقه، حقوقدان و خوشنام (ایجاد اتاق افتاء برای ارجاع مسائل شرعی بدان)
4. تجمیع دادگاه ها در یک دادگستری
5. ارجاع تمام امور اجرایی کشور به رئیس جمهور
6. ایجاد دو مجلس موسسان و شورا (نیمی انتخابی و نیمی از مجلس موسسان انتصابی و از بین فقهای منصوب رهبری خواهند بود)
7. حزبی شدن نظام انتخاباتی کشور
8. محدود شدن مجلس به وضع قوانین ملی
9. گسترش مسوولیت‌ها و اختیارات شوراها به عنوان مجالس محلی در هر استان
10. دولتی شدن اداره صدا و سیمای
11. آزادی راه‌اندازی صدا و سیما توسط احزاب و بخش خصوصی
12. حذف نهادهایی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجمع تشخیص مصلحت و … .
29/10/1397